Wanda Polkowska-Markowska
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 marca 1958 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
nauczycielka, działaczka społeczna, instruktorka harcerska |
| Edukacja | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Wanda Polkowska-Markowska (ur. 20 lipca 1898 w Klińcach gub. czernihowskiej obecnie w Rosji, zm. 29 marca 1958 w Warszawie) – nauczycielka w warszawskich gimnazjach i liceach.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w rodzinie Wacława Polkowskiego i Marii Marceliny z domu de Lamer (zm. 1935). Miała brata Czesława (1906–1940) i siostrę Zofię po mężu Lisowską (1908–1985)[1]. Ukończyła ze złotym medalem Gimnazjum Św. Katarzyny w Petersburgu w 1915 roku. Następnie ukończyła 8 klasę pedagogiczną w 1916 roku i otrzymała maturę przy Petersburskim naukowym okręgu, równolegle uczęszczając na Wyższe Kursy Polskie w Petersburgu[2]. W 1918 roku powróciła do Warszawy i rozpoczęła studia na Uniwersytecie Warszawskim. Kontynuowała tu, rozpoczętą w Petersburgu pracę w harcerstwie. Już w 1919 roku kierowała 15 drużyną żeńską i zgłosiła się do sanitarnej służby frontowej[3]. W 1920 roku razem z Jadwigą Falkowską i M. Żbikowską reprezentowały Okręg Stołeczny Żeński na Konferencji Inspektorów Okręgowych w Warszawie. Na koniec studiów przeniosła się na Uniwersytet Poznański, gdzie zakończyła naukę, przedstawiając pracę o Dziejach Zakonu Dobrzyńskiego[4]. opublikowaną w 1926 roku na łamach Roczników Historycznych[5]. W tym samym roku wyszła za mąż za Adama Markowskiego. W okresie od 1928 do 1944 roku pracowała jako nauczycielka geografii szkołach średnich głównie w Gimnazjum Anny Wazówny[6].
Od lutego 1945 roku rozpoczęła pracę jako nauczycielka w Gimnazjum i Liceum im. Emilii Plater w Zalesiu Dolnym[7]. Po wojnie uczyła w kilku szkołach ogólnokształcących poziomu średniego[8], a następnie, od 1952 roku objęła obowiązki redaktora podręczników geografii w Państwowych Zakładach Wydawnictw Szkolnych.
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 299a-3-2,3)[9].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (17 marca 1934)
- Medal Niepodległości (23 grudnia 1933)[10]
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Z murów św. Katarzyny: księga pamiątkowa b. wychowanek i wychowanków gimnazjum przy kościele świętej Katarzyny w Petersburgu, Tom 1. Nakładem Stowarzyszenia b. Wychowanek i Wychowanków Gimnazjów przy Kościele św. Katarzyny w Petersburgu, 1933.
- Wanda Polkowska-Markowska: Wędrówka kamieni. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1957.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wanda Markowska, geni_family_tree, 20 lipca 1898 [dostęp 2023-09-13] (pol.).
- ↑ Gimnazjum Św. Katarzyny w Petersburgu. www.kimonibyli.pl. [dostęp 2014-10-08].
- ↑ Anna Zawadzka: Harcerstwo żeńskie w Warszawie. Warszawa: Wydawnictwo "Municipium" SA, 1995. ISBN 83-86691-03-4.
- ↑ Świadectwo Państwowej Komisji Egzaminacyjnej w Poznaniu znajdujący się w Archiwum Uniwersytetu Warszawskiego, sygnatura teczki KEM 906
- ↑ Jadwiga Karwasińska: Recenzja artykułu. kpbc.ukw.edu.pl, 1927. [dostęp 2014-10-11].
- ↑ Maria Żytkow: Gimnazjum im. Królewny Anny Wazówny w Warszawie. Warszawa: 1987.
- ↑ Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące im. Emilii Plater w Zalesiu Dolnym. Piaseczno – Zalesie Dolne: 2009. ISBN 978-83-929761-0-3.
- ↑ Babcia uczyła na Sorbonie a nie w Królówce. www.kimonibyli.pl. [dostęp 2014-10-12].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: MARIA POLKOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-17].
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maciej Markowski: Moja babcia była wśród prekursorów sił specjalnych i walczyła o polski Śląsk. Gazeta Wyborcza, 26-07-2018. [dostęp 2018-07-29].
- Babcia Wanda Polkowska-Markowska. www.kimonibyli.pl, 02-09-2018. [dostęp 2018-09-07].
- Niepublikowany biogram zamówiony przez Polski Słownik Biograficzny autorstwa Jadwigi Karwasińskiej znajdujący się w archiwum PSB.
- Osobiste notatki w archiwum rodzinnym.